Rayban gözlüklerinle
Lacileri çekmissin
Giyim kuşam tamam da
Fikren giyinmemişsin
 
Cebin doymuş paraya
Yüreğinse kof kalmış
Maneviyat masalmış
Aklen gelişmemişsin
 
Son modelmiş araban
İtibarın paradan
Gün etmişsin gününü
Lakin ezilmemişsin
 
Sevgi gözünden mahrum
Bakınmışsın etrafa
Bedenin düşüp kalkmış
Ruhen sevişmemişsin
 
Hırs bürümüş gözünü
Zırh kuşatmış gönlünü
Paraya tamah etmiş
Tek dost edinmemişsin
 
Hiç menfaat gütmeden
Hesap kitap bilmeden
Minnettarlık adına
Yardım götürmemişsin
 
Sebepsiz tanımadan
Rastladığın insana
Kanın kaynadığında
Sevgi geçirmemişsin
 
Seni insan sanmışlar
Gönül verenler olmuş
Çevirmişler yüzünü
Peşinden gitmemişsin
 
Gönül pınarlarından
Gözyaşı boşalmamış
Yüreğin kabarmamış
Sevip sevilmemişsin
 
Hep kahkaha atmışsın
Viran olmuş perdeler
Sessiz ve adam gibi
Tebessüm etmemişsin
 
Tartıp ölçüp biçmeden
Tanımadan bilmeden
Şöyle içten yürekten
Hoş söz de etmemişsin
 
Görmüş geçirmemişsin
Kırmış yerinmemişsin
Namzetsin ot olmaya
Sen hiç yaşamamışsın
 
    CAN CEYLAN