Serilen yorgan döşek açılan sıcak bağır,
Her santimi maziden türlü hikaye taşır.
Loş karanlık bir mahzen çeker içine alır,
İki baş bir yastıkta şarap olur yıllanır.
 
Terk edince ruh teni kalır külçe bir beden,
Uyku girdimi göze farkın kalmaz cesetten,     
Rengarenk uçsuzluktur düşlerinde her köşe, 
Karanlıktan çıkıp da düştüğünde cümbüşe.
 
Aşktan yorgun düşenler üzerinde geceler,
Göze alır her şeyi aşka yataklık eder.
Filizlenir bir cenin karışınca iki ten,
Yaşama tarla olur yorgan döşek denilen.
 
Umutsuz bir hastayı sızlanmadan ağırlar,
Gün geçtikçe birikir zehir olur kahırlar.
Gömüldükçe içine bedeni sarar kafes,
Son kez gıcırdar yaylar verdiğinde son nefes. 
 
Ne yaman çelişkidir üzerinde olanlar,
Ya yeni bir düş başlar ya da kayar yıldızlar.
Nihayete erince Azrail’ le son savaş,
Beden cana dar gelir öksüz kalır diğer baş.
 
Sırlara mazhar olur söylemez duyduğunu, 
Orda kalır son esrar çizmiştir hududunu.
Gün düşünce perdeye yeni bir yolcu kollar,
Ne yaman bir tuzaktır düştüğümüz yataklar…


                                       CAN CEYLAN